Joyce was nog maar 22 toen haar leven ineens tot stilstand kwam. Bij haar werd systemische sclerose geconstateerd, waardoor ze 100% werd afgekeurd. Toch gaf de positief ingestelde Joyce niet op en ging via ons participatietraject bij Liander aan de slag!
Joyce werkte als callcentermedewerker Liander, maar besloot net als menig twintiger verder te studeren en volgde de opleiding sociaal juridische dienstverlening. In haar tweede studiejaar merkte ze iets raars aan haar handen. Haar vingers begonnen krom te staan. In eerste instantie dacht Joyce dat het overbelasting was, maar het bleef. Na verschillende onderzoeken bleek het de zeldzame ziekte systemische sclerose te zijn. Systemische sclerose is een auto-immuunziekte die het gezonde weefsel aanvalt, waardoor ontstekingen ontstaan.
“Mijn wereld stond stil”
“Mijn hoofd wilde wel, maar mijn lijf wilde niet. Mijn wereld werd heel klein en iedereen om je heen gaat door.” Joyce wilde naar de Universiteit om Criminologie te studeren en zelfs emigreren, maar die dromen moest ze vanwege haar ziekte loslaten. “Ik stond stil.” Het verloop van de ziekte is niet bij iedereen gelijk. Twee jaar terug kreeg Joyce het positieve nieuws dat haar ziekte stilstond en waarschijnlijk ook niet erger zal worden.
De moeder van Joyce werkte op dat moment als werkvoorbereider bij Liander en mede dankzij dat had Joyce nog contact met haar vroegere leidinggevende binnen Liander. Het idee was toen om vrijwilligerswerk te gaan doen, maar dat kon helaas niet omdat het echt betaald werk was. “Kort daarna zochten ze mensen voor het project asbest fitterskit. Dit houdt in dat je via administratief werk bekijkt en bemonsterd waar deze asbestkit zit in de gasleidingen. Ik wilde graag weer aan de slag en besloot het gewoon te proberen.” Collega’s met haar moeder is Joyce niet lang geweest. “Wat heel grappig is. Mijn moeder is in mei vorig jaar gestopt met werken en ik ben 1 juni van dat jaar begonnen.”
“Ik informeer nog weleens bij mijn moeder hoe iets zit”
“Je hebt vanuit UWV eerst een twee maanden durende proefplaatsing om te kijken of het gaat. Er wordt binnen Liander goed rekening gehouden met je. Als je te snel wil, roepen ze je terug. Bijvoorbeeld als ik vrij ben en ik log toch in op mijn computer, krijg ik meteen een berichtje. ‘Hee Joyce, log je weer uit?’. Dus ze letten goed op mij.”
Via het participatietraject ging Joyce verder. Ze kreeg een contract voor zes maanden bij Liander met minimumloon, wat aangevuld werd door het UWV. “Ik moet nog veel leren en ondanks dat dit niet de richting is wat ik wilde studeren, vind ik het toch heel leuk. Ik heb het project echt eigen gemaakt en ik ben het aanspreekpunt van het asbest fitterskit.”
De drempel vanuit Liander was heel laag. “Als je een dagje meeloopt, zie je eigenlijk al dat je goed zit”. Het traject waar ik in zat is een traject voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze begeleiden mensen terug te komen op de werkvloer. “De begeleiders vanuit het participatieteam (toen nog Step2Work) waren altijd bereikbaar, maar ik had vooral veel contact met mijn teamleider. Je valt gewoon binnen een team en daar heb je veel contact mee.”
Sinds 1 januari 2021 heeft Joyce zich voor 50% beter gemeld. Inmiddels is ze acht maanden verder en sinds 1 april is ze officieel aan het werk als werkvoorbereider voor Liander. “De functie werkvoorbereider voelt echt top. Je wordt echt gewaardeerd voor wat je doet en je bent écht zoals alle andere medewerkers. Het is een stukje erkenning. Liander kijkt ook goed wat je kan en wat je zelf in huis hebt.”
“Ik heb acht jaar thuis gezeten en werk nu nog steeds grotendeels thuis door Corona, maar toch ben ik onder de mensen. ‘s Avonds ben ik moe, maar anders moe dan voorheen. Nu ben ik productief geweest en heb ik mensen geholpen.”
“Gewoon doen!”
Joyce hoopt met dit verhaal mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt te inspireren. Ze hoopt dat zij hen het vertrouwen geeft om ook te kijken of ze weer kunnen gaan werken. “Gewoon doen! Probeer het. Het kan heel goed gaan zoals bij mij. Ik ben een jaar verder en ik zit nu enorm goed in mijn vel. Ik heb een contract. Ik hoef nooit te denken ‘wat als ik het nooit had gedaan’.”
Volgens Joyce is er vooral angst voor de terugval, mocht het niet gaan. “Het is prettig om te weten dat ik altijd kan terugvallen op mijn uitkering, mocht het echt niet meer gaan. Dit was voor mij echt een punt om het wél te gaan doen.”
Joyce komt tijdens het uitlaten van haar hond geregeld een vrouw tegen die ook een afstand tot arbeidsmarkt heeft. “Als we dan een gesprekje hebben over hoe goed ik mij nu voel, wil ik eigenlijk tegen haar zeggen, ‘kom ook bij Liander’! Je hoeft er niet per se een technische kennis voor te hebben. Er zijn namelijk zoveel afdelingen”.
Joyce raadt Liander zeker ook aan als werkgever. “Ik vind het een leuke en een goede werkgever. Ze denken met je mee. Als mensen in dezelfde situatie zitten zoals ik, zal ik het zeker aanraden.”
In de toekomst wil Joyce in kleine stapjes steeds meer gaan doen binnen haar functie. “Ik wil van 24 naar 28 uur en ik moet echt in kleine stapjes denken. Diploma’s halen, cursussen doen. Naast gaswerkzaamheden zoals nu, ook de elektrakant leren kennen.”
Herken jij je in dit verhaal? En wil je ook weer aan het werk? Klik hier voor meer informatie! https://werkenbij.alliander.com/participatiebanen/
Heb je een vraag of wil je eens kennismaken? Je kan ons altijd e-mailen of een berichtje sturen via LinkedIn, maar je kan ons nu ook gewoon WhatsAppen.
