Mijn coming-out bij Alliander
‘Eerst heb ik mijn leidinggevende en een paar directe collega’s op de hoogte gesteld. Zij reageerde heel begripvol en gaven aan me volledig te steunen en mij bij mijn nieuwe naam te gaan noemen. Op woensdag hebben wij altijd een groot teamoverleg met, toen nog, 26 mensen. Samen met mijn leidinggevende heb ik afgesproken het aan het begin van het overleg te vertellen. In tien minuten, onder het agendapunt mededelingen. Ik was ontzettend zenuwachtig en als mijn leidinggevende mij het woord geeft, blur ik het er in één keer uit. De reacties waren mild maar wel positief. ‘Het wordt wel even wennen’ en ‘ik hoop dat ik het goed ga zeggen’, zeiden de meeste collega’s. Maar ook ‘als jij maar gelukkig bent’. En daarna gingen we door naar de andere agendapunten. Ik was blij dat mijn collega’s positief reageerden, maar na 5 minuten heb ik me toch even geëxcuseerd en stond ik te trillen op de gang. In de rest van het overleg is nog een aantal keer mijn oude naam genoemd en ook nu gebeurt dit nog wel eens. Ik snap dat het wennen is voor anderen. De meeste collega’s ken ik toch al zo’n 10 jaar. Inmiddels is bijna iedereen eraan gewend en verbeteren ze zichzelf ook als ze een fout maken. Behalve 1 collega in het begin. Die bleef steevast mijn oude naam gebruiken. Daar heb ik hem toen op aangesproken. Doordat ik nu eindelijk écht mezelf kan zijn sta ik sterker in mijn schoenen. Ik merk ook dat mensen me nu anders behandelen. Niet omdat ik ‘anders’ ben, maar juist in positieve zin. Omdat ik meer in mijn kracht sta.”
Diversiteitsbeleid
“Als mensen het niet begrijpen of meer willen weten dan vind ik het fijn als ze naar me toe komen met vragen. Wat ik ongemakkelijk vind is als mensen direct in de verdediging schieten. Bijvoorbeeld als ze me een tijdje niet gezien hebben. Dan spreken ze me aan met mijn oude naam en als ik hen inlicht over mijn nieuwe naam zeggen ze ‘Ja dat kan ik toch niet weten.”
“Binnen Alliander en dan vooral in mijn team, voel ik me erg op mijn plek. Toch zijn er wel dingen waar ik tegenaan loop. Bijvoorbeeld het veranderen van mijn e-mailadres. Dat heeft 2 maanden geduurd. Ook zijn er geen genderneutrale toiletten en krijg ik de vraag ‘welke toilet gebruik je nu?’ Andere bedrijven zijn hier verder in. Daarnaast mag HR van mij nog meer beleid voeren op inclusiviteit. Denk aan twee vaders die een kindje krijgen. Hoe zit dat met ouderschapverlof? En hoe zit het met ziektedagen of verlof als je in transitie gaat? Ik weet dat het team van Diversiteit, Inclusie en Gelijkheid (DIG) hier druk mee bezig is, maar dat beleid is er nog niet.
Het gesprek op gang brengen
Ik ben het laatste jaar een actievere rol gaan spelen in onze interne Pride groep. Omdat ik het belangrijk vind dat het gesprek gevoerd wordt. Zo hebben we met mijn team een ‘over de streep’ sessie georganiseerd, met vragen als “Hoe veilig voel je je binnen Alliander”. Hier kwamen hele mooie verhalen uit. En ook ik heb mijn verhaal verteld. Ook zit ik in de organisatie van de ‘Alliander Pride Walk’ en een ‘Introductie markt over diversiteit en inclusie.” Non binair is voor veel mensen een heel nieuw begrip. En daardoor is er ook veel onbegrip. Ik heb in mijn privéleven wel eens verwijten gekregen dat ik ‘geen keuze heb gemaakt’. Dat zijn nare opmerkingen en zo kan ik er nog wel een paar noemen. Ik heb daarom besloten om zichtbaar te zijn. Om het gesprek op gang te brengen. En om hopelijk een verandering teweeg te brengen.”