De energietransitie. Die maken we mét iedereen en vóór iedereen. Bij Alliander zijn we dan ook trots op al onze mensen. En die mensen laten we graag zien. Deze week, tijdens Pride week, zetten we onze LHBTIQA+ collega’s in de spotlight. Vandaag Kris Nootenboom - Hoogenwoud (43), netspecialist gas.
“Diameters berekenen, beleidsvraagstuken, oudere gasleidingen toekomstvast maken en transitiewijken gasloos maken” Zo omschrijft Kris zijn baan als netspecalist gas. Volgens hem één van de leukste functies bij Alliander.
“Als netspecialist hou ik me bezig met het beleid rondom gasleidingen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een wegenwerk van de gemeente. Die werkzaamheden kunnen effect hebben op de leidingen die daar liggen. Indien nodig toets ik het beleid bereken ik welke leiding er voor terugkomt of stel ik vragen die voor verduidelijking moeten zorgen. Want we hoeven natuurlijk niet altijd te vervangen. Dit doe ik voor de gehele provincie Gelderland en communiceer met 3 netplanners en engineers uit 10 teams.
Ook komt het voor dat wij bericht krijgen van een intake projectmanager dat ze elektra gaan vervangen en dat er een gasleiding door het werkgebied loopt. Wij checken dan of er werkzaamheden moeten plaatsvinden. Daarnaast zijn wij de vraagbaak voor Alliander elektra- en gas engineers bij vragen over het gasnet en lopen we mee met de gebiedsregisseur in energietransitiewijken. Hier kijken we naar vraagstukken als : Hoe kunnen we op een duurzame manier het gas verwijderen? En kán het wel verwijderd worden? Een mooi voorbeeld hiervan is een energietransitiewijk in Arnhem, waar we door de warmteleiding een paar centimeter te verplaatsen en een test op onze gasleidingen, bijna een miljoen euro op voorhand hebben kunnen besparen. Door de kleine aanpassing hoefden we geen leidingen te vervangen en niet op korte termijn weer in die buurt werkzaamheden uit te voeren.”
“Wat ik fijn vind aan mijn werk, is dat ik mijn rol heel vrij kan invullen en kan inspelen op de actualiteit. Zo ben ik naast mijn reguliere werkzaamheden een opleiding aan het ontwikkelen voor engineers om hun gaskennis te optimaliseren.”
“De sfeer in mijn team is super. Ik heb hele leuke collega’s waar ik fijn mee samenwerk. En toch was uit de kast komen in mijn team één van de engste dingen die ik heb moeten doen. Ik weet sinds iets meer dan één jaar dat ik non-binair ben. Dat betekent dat ik me niet identificeer als man of als vrouw. Ik ben gewoon Kris. Mijn collega’s hebben mij lang gekend onder een andere naam. Daarom was het voor mij geen keuze of ik uit de kast moest komen, maar vooral wanneer en hoe.”
“Ik zat psychisch al een tijd niet lekker in mijn vel. Als ik er nu op terugkijk heb ik 12 jaar geleden al gezegd, ‘ik weet niet wat er aan de hand is, maar ik ben niet volledig mezelf’. Vier maanden voor mijn coming-out zong ik elke dag mee met het nummer ‘Wie ga ik zijn’ van Metejoor: “Ik sta voor de keuze van mijn leven, veel te lang mezelf niet durven zijn. Dus het is nu of nooit.” Die tekst, dat beschrijft voor mij de zoektocht. Ik denk achteraf dat ik toen de moed aan het opbouwen was. De moed om mezelf te kunnen worden. Op 26 februari 2022 heb ik tegen mijn vrouw gezegd: ‘ik voel me meer man dan vrouw.’
“Samen met mijn vrouw heb ik mijn nieuwe naam bedacht. Kris. Geen hele vrouwelijke naam, maar ook niet helemaal mannelijk. Precies hoe ik me voel. Ook mijn aanspreekvorm is gewijzigd. Van zij/haar, naar hij/hem. Ik heb getwijfeld over hen/hun, maar een meervoudsvorm vond ik voor mezelf te groots klinken.”
“Daarna ben ik bij mijn familie uit de kast gekomen. Dat was voor mij bijzonder, want voor mijn seksualiteit heb ik dat nooit echt gedaan. Toen ik hen belde dat ik ze wat moest komen vertellen en hun richting op kwam rijden (ze wonen op zo’n 2 uur rijden) dachten ze dat ik doodging. Dus mijn coming-out als non-binair was daardoor bijna een opluchting haha. Mijn zus en ik hebben zelfs een nieuw woord voor mij bedacht. Ik ben nu haar brusje. Haar broer en zus tegelijk. Geweldig toch? Maar deze veranderingen moest ik ook gaan doorvoeren in mijn werkomgeving. En dat vond ik een stuk spannender.”
“Als mensen het niet begrijpen of meer willen weten dan vind ik het fijn als ze naar me toe komen met vragen. Zolang het maar geen intieme vragen zijn"
‘Eerst heb ik mijn leidinggevende en een paar directe collega’s op de hoogte gesteld. Zij reageerde heel begripvol en gaven aan me volledig te steunen en mij bij mijn nieuwe naam te gaan noemen. Op woensdag hebben wij altijd een groot teamoverleg met, toen nog, 26 mensen. Samen met mijn leidinggevende heb ik afgesproken het aan het begin van het overleg te vertellen. In tien minuten, onder het agendapunt mededelingen. Ik was ontzettend zenuwachtig en als mijn leidinggevende mij het woord geeft, blur ik het er in één keer uit. De reacties waren mild maar wel positief. ‘Het wordt wel even wennen’ en ‘ik hoop dat ik het goed ga zeggen’, zeiden de meeste collega’s. Maar ook ‘als jij maar gelukkig bent’. En daarna gingen we door naar de andere agendapunten. Ik was blij dat mijn collega’s positief reageerden, maar na 5 minuten heb ik me toch even geëxcuseerd en stond ik te trillen op de gang. In de rest van het overleg is nog een aantal keer mijn oude naam genoemd en ook nu gebeurt dit nog wel eens. Ik snap dat het wennen is voor anderen. De meeste collega’s ken ik toch al zo’n 10 jaar. Inmiddels is bijna iedereen eraan gewend en verbeteren ze zichzelf ook als ze een fout maken. Behalve 1 collega in het begin. Die bleef steevast mijn oude naam gebruiken. Daar heb ik hem toen op aangesproken. Doordat ik nu eindelijk écht mezelf kan zijn sta ik sterker in mijn schoenen. Ik merk ook dat mensen me nu anders behandelen. Niet omdat ik ‘anders’ ben, maar juist in positieve zin. Omdat ik meer in mijn kracht sta.”
“Als mensen het niet begrijpen of meer willen weten dan vind ik het fijn als ze naar me toe komen met vragen. Wat ik ongemakkelijk vind is als mensen direct in de verdediging schieten. Bijvoorbeeld als ze me een tijdje niet gezien hebben. Dan spreken ze me aan met mijn oude naam en als ik hen inlicht over mijn nieuwe naam zeggen ze ‘Ja dat kan ik toch niet weten.”
“Binnen Alliander en dan vooral in mijn team, voel ik me erg op mijn plek. Toch zijn er wel dingen waar ik tegenaan loop. Bijvoorbeeld het veranderen van mijn e-mailadres. Dat heeft 2 maanden geduurd. Ook zijn er geen genderneutrale toiletten en krijg ik de vraag ‘welke toilet gebruik je nu?’ Andere bedrijven zijn hier verder in. Daarnaast mag HR van mij nog meer beleid voeren op inclusiviteit. Denk aan twee vaders die een kindje krijgen. Hoe zit dat met ouderschapverlof? En hoe zit het met ziektedagen of verlof als je in transitie gaat? Ik weet dat het team van Diversiteit, Inclusie en Gelijkheid (DIG) hier druk mee bezig is, maar dat beleid is er nog niet.
Ik ben het laatste jaar een actievere rol gaan spelen in onze interne Pride groep. Omdat ik het belangrijk vind dat het gesprek gevoerd wordt. Zo hebben we met mijn team een ‘over de streep’ sessie georganiseerd, met vragen als “Hoe veilig voel je je binnen Alliander”. Hier kwamen hele mooie verhalen uit. En ook ik heb mijn verhaal verteld. Ook zit ik in de organisatie van de ‘Alliander Pride Walk’ en een ‘Introductie markt over diversiteit en inclusie.” Non binair is voor veel mensen een heel nieuw begrip. En daardoor is er ook veel onbegrip. Ik heb in mijn privéleven wel eens verwijten gekregen dat ik ‘geen keuze heb gemaakt’. Dat zijn nare opmerkingen en zo kan ik er nog wel een paar noemen. Ik heb daarom besloten om zichtbaar te zijn. Om het gesprek op gang te brengen. En om hopelijk een verandering teweeg te brengen.”
