De energietransitie onmogelijk? Volgens netarchitect Rosianti zeker niet. Zij werkt aan het strategisch ontwerp en de ontwikkeling van het elektriciteitsnetwerk. Zo maakt ze plannen voor wel 40 jaar vooruit. Om knelpunten in het elektriciteitsnetwerk op te lossen, transport schaarste aan te pakken en om groeiende wachtlijsten te voorkomen.
“Je hoort steeds vaker in het nieuws dat het druk is op het elektriciteitsnet. Er zijn veel klanten die een nieuwe aanvraag doen voor stroom. Meer dan het net aankan, waardoor er ‘file’ ontstaat. Nieuwe aanvragen komen op een wachtlijst te staan, die soms wel tot 10 jaar kan oplopen.”
“Als netarchitect is het mijn taak om te voorkomen dat er nog meer knelpunten in het elektriciteitsnet ontstaan en dat de huidige problemen zo snel mogelijk worden opgelost. Dat klinkt als een eenvoudige taak, maar het is een complex probleem met veel uitdagingen.”
“Mijn werk begint bij het identificeren van de huidige problematiek. Daarnaast kijk ik jaren vooruit en identificeer ik toekomstige knelpunten in het elektriciteitsnetwerk. Hiervoor hebben wij speciale applicaties die inzicht bieden in wat het net aankan. Zo kan ik bijvoorbeeld tot 2063 zien hoeveel de vraag naar elektriciteit gaat toenemen. Vervolgens stel ik per regio een netvisie op waarin wordt beschreven hoe we deze knelpunten stapsgewijs gaan aanpakken. Deze netvisie is als een puzzel. De verschillende uitbreidingen zijn vaak met elkaar verbonden en vullen elkaar aan. Het succes ervan hangt af van de samenhang tussen de verschillende stappen. Alles moet in elkaar passen.”
“Een mooi voorbeeld is de realisatie van het nieuwe elektriciteitsverdeelstation Zuilichem. De bouw van dit station zorgde niet direct voor minder klanten op de wachtlijst. Maar het was wel een belangrijk stuk van een grotere puzzel om de ‘file’ in dit gebied op te lossen. Veel klanten in dit gebied rekenen namelijk op stroom van het elektriciteitsverdeelstation Zaltbommel in de Bommelerwaard. Maar dit station zat volledig vol. Met de komst van het nieuwe station in Zuilichem, kunnen wij doorgaan met de volgende stap. Namelijk het verplaatsen van vermogen vanuit Zaltbommel naar Zuilichem. Dit doen wij door onderliggende installaties en routes te verleggen, waardoor er op Zaltbommel meer ruimte ontstaat. Daarmee kunnen wij wél een aantal klanten van de wachtlijst halen. Het interessante aan dit soort projecten is dat je pas bij de allerlaatste stap de puzzel hebt opgelost.”
“Mijn werk loopt van het eerste onderzoek tot aan het investeringsvoorstel. En daarin kom ik de nodige uitdagingen tegen. Vooral als het gaat om het vinden van een geschikte locatie met voldoende ruimte om te bouwen. Zo is er in stedelijke gebieden zowel boven als onder de grond weinig ruimte. In bijvoorbeeld Amsterdam merk ik dat er een vergrootglas op ons werk ligt. Dan moet je heel goed samenwerken met alle betrokken partijen, wil je het werk voor elkaar krijgen.”
“Als we een locatie hebben om te bouwen, word er eerst een studie uitgevoerd of deze locatie wel geschikt en technisch haalbaar is. Soms blijkt dat bepaalde aspecten moeilijk of zelfs onmogelijk zijn. Denk aan te weinig ondergrondse ruimte voor alle kabels. In zo een situatie moet ik weer terug naar de tekentafel om de “puzzel” opnieuw te bekijken en te proberen de stukken op een andere manier samen te laten vallen. Als er uit de studie positief advies komt, dan schrijf ik een investeringsvoorstel. Wanneer de bouw start is mijn werk voor het grootste deel klaar. Al komt het ook wel eens voor dat we tijdens de bouw tegen onverwachte zaken aanlopen. Gelukkig kunnen we dit altijd samen met het betrokken team oplossen.”
“Het geeft mij een fijn gevoel om te weten dat ik daadwerkelijk een concrete bijdrage kan leveren aan de energietransitie. We maken hier namelijk mooie stappen in. De focus in Nederland ligt vaak op wat er niet goed is gegaan of wat er allemaal nog moet gebeuren. Maar Nederland is echt een koploper op dit gebied. Ik heb gestudeerd in mijn geboorteland Suriname en in Londen. Hierdoor ken ik heel wat mensen in verschillende landen die in dezelfde branche zitten. Waar ze op sommige plekken de problemen nog niet eens in kaart hebben, werken wij al aan de toekomst voor 40 jaar vooruit. Het besef dat mijn ontwerp bij kan dragen aan genoeg capaciteit voor de komende generaties, dat geeft veel voldoening.
